Verbum

першагатунко́вы, -ая, -ае.

Які належыць да першага гатунку, лепшы.

Першагатунковая мука.

|| наз. першагатунко́васць, -і, ж.

першакла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вучань першага класа.

|| ж. першакла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

першаразра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен першага разраду.

|| ж. першаразра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

першаку́рснік, -а, мн. -і, -аў, м.

Студэнт, навучэнец першага курса.

|| ж. першаку́рсніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

по́зірк, -у, мн. -і, -аў, м.

Накіраванасць зроку на каго-, што-н.

Кінуць п. 3 першага позірку (па першым уражанні).

першаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

1. Салдат ці матрос першага года службы.

2. Маладая жывёліна на першым годзе жыцця.

стыль², -ю, м.

Спосаб летазлічэння.

Стары с. (так зв. юліянскі каляндар). Новы с. (так зв. грыгарыянскі каляндар). Першага студзеня па новым стылі.

пярша́к, першаку́, м. (разм.).

1. Тавар першага гатунку.

2. Першая, самая моцная самагонка.

Хапіў першаку, дык аж вочы на лоб.

|| памянш. першачо́к, -чку́, м.