зменаве́хаўства, ‑а, н.

Грамадска-палітычны рух часткі рускай белаэмігранцкай інтэлігенцыі, якая праводзіла ў перыяд увядзення нэпа палітыку супрацоўніцтва з Савецкай уладай у разліку на яе буржуазнае перараджэнне.

[Па назве зборніка «Змена вех», які быў выдадзен у Празе ў 1921 г. групай белаэмігрантаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Degeneratión

f -, -en дэгенера́цыя, перараджэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusartung

f -, -en выраджэ́нне; перараджэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

малігніза́цыя

(ад лац. malignus = шкодны)

злаякаснае перараджэнне клетак тканак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыягене́з

(гр. diagenesis = перараджэнне)

ператварэнне рыхлых адкладаў на дне басейнаў у асадачныя горныя пароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)