correspond
[,kɔrəˈspɑ:nd]
v.i.
1) адпавяда́ць; быць адпаве́дным, аналягі́чным; пагаджа́цца з чым
2) лістава́цца, перапі́свацца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
карэспандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.
1. з кім. Уст. Быць у перапісцы, перапісвацца.
2. Уст. Быць карэспандэнтам; накіроўваць карэспандэнцыю ў газету, часопіс і пад.
3. з чым. Кніжн. Адпавядаць чаму‑н., суадносіцца з чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карэспандава́ць
(польск. korespondować, ад с.-лац. correspondere = адпавядаць)
1) адпавядаць чаму-н., суадносіцца з чым-н.;
2) перапісвацца з кім-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
correspond [ˌkɒrəˈspɒnd] v. (to, with)
1. адпавяда́ць, суадно́сіцца;
correspond to smb.’s needs адпавяда́ць чыі́м-н. патрабава́нням;
correspond with reality адпавяда́ць рэчаі́снасці
2. супада́ць
3. перапі́свацца, лістава́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
перапі́ска, ‑і, ДМ перапісцы; Р мн. ‑сак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. перапісваць — перапісаць (у 1 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. перапісвацца (у 1 знач.); абмен пісьмамі.
3. Збор пісем, лістоў, напісаных і атрыманых кім‑н. Загінулі таксама апавяданні Багушэвіча, яго перапіска з многімі выдатнымі сучаснікамі. Мальдзіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bríefwechsel
m -s перапі́ска, карэспандэ́нцыя
mit j-m im ~ stéhen* — перапі́свацца з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
korrespondíeren
vt (mit D)
1) адпавяда́ць (чаму-н.)
2) перапі́свацца, ве́сці перапі́ску (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
спіса́цца
1. (пра перапіску) sich bríeflich verábreden [verständigen], sich schríftlich in Verbíndung sétzen;
2. (звольніцца) entlássen wérden;
3. (перапісвацца) ábgeschrieben [kopíert] wérden;
4. (зрасходавацца) verbráucht [ábgeschrieben] sein (пра аловак і г. д.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
korespondencja
korespondencj|a
ж. карэспандэнцыя; перапіска, ліставанне;
~a handlowa — гандлёвая (камерцыйная) карэспандэнцыя (перапіска);
prowadzić ~ę — перапісвацца; ліставацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Піса́ць ’перадаваць (на паперы) графічныя знакі’, ’складаць пісьмовы тэкст’, ’складаць літаратурны або музычны твор’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Стан.), даўг. ’маляваць’ (Сл. ПЗБ), піса́ты ’распісваць посуд’ (Вярэн.), пі́снуць ’чыркнуць, зрабіць рыску’ (ТС); піса́цца ’рэгістраваць шлюб’ (Касп.; воран., Сл. ПЗБ; ашм., Сцяшк. Сл.), мсцісл. ’перапісвацца’ (Юрч. СНЛ). Укр. писа́ти, рус. писа́ть; польск. pisać, н.-луж. pisaś, в.-луж. pisać, чэш. psáti, славац. písať, славен. písati, серб.-харв. пи́сати, макед. пише, балг. пиша, ст.-слав. пьсати. Прасл. *pьsati і *pisati, роднаснае ст.-прус. peisāi ’яны пішуць’, літ. piẽšti ’маляваць фарбамі’, ’рысаваць вуглём’, ст.-інд. pim̊śati ’аздабляе, фармуе’, ст.-перс. ni‑pišta ’запісаны’, тахар. B pinkam ’піша’, ст.-грэч. ποικίλος ’стракаты’, лац. pingō, ‑ere < першаснае *pinkō (Эрну–Мее, 2, 508) ’маляваць’, ’вязаць іголкай’, ст.-в.-ням. fêh ’стракаты’ < і.-е. *pei̯kʼ‑. Слова з асновай *pьs‑ утварылася паводле *bьrati ’браць’. Першаснае значэнне ў *pьsati было ’маляваць’ (Міклашыч, 270; Траўтман, 210; Фасмер, 3, 266; Махэк₂, 495; Бязлай, 3, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)