апыле́нне, -я, н.

1. гл. апыліць.

2. Перанос пылку кветкі з тычынак на рыльца песціка для апладнення.

А. раслін.

Штучнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транспо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Спец. У бухгалтэрыі — перанос сумы на другую старонку.

[Ад лац. transportare — пераносіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантраба́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Незаконны тайны правоз або перанос праз дзяржаўную граніцу абкладзеных пошлінай або забароненых тавараў каштоўнасцей і інш., а таксама тавары, перапраўленыя такім спосабам.

К. наркотыкаў.

|| прым. кантраба́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перанясе́нне н гл перанос 1., 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

carry​1 [ˈkæri] n. comput. перано́с;

a carry flag прыме́та перано́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цеплаправо́днасць, ‑і, ж.

Спец. Перанос энергіі ад больш пагрэтых участкаў цела да менш нагрэтых у выніку цеплавога руху і ўзаемадзеяння мікрачасцінак. Цеплаправоднасць металу. Каэфіцыент цеплаправоднасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transposition [ˌtrænspəˈzɪʃn] n.

1. перастано́ўка, перамяшчэ́нне;

the transposition of words перано́с, перастано́ўка слоў

2. mus. транспазі́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Download

['daunlo:d]

f камп. перано́с да́ных

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przeniesienie

przeniesieni|e

н.

1. перанясенне; перанос;

~e skrzyń — перанос скрынь;

2. бух. перанос;

do ~a — да пераносу;

z ~a — з пераносу;

3. перавод;

~e na inną posadę — перавод на іншую пасаду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перено́с м.

1. (действие) перано́с, -су м.; перанясе́нне, -ння ср., мн. нет;

пра́вила перено́са слов грам. пра́вілы перано́су слоў;

2. разг. (знак) перано́с, -са м.; дэфі́с, -са м., злучо́к, -чка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)