Перада́тны ’якога больш, як трэба’ (Варл.). Ад перада́ць ’даць больш, чым належыла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераказа́ць ’перадаць у спадчыну’ (ТС). З польск. przekazać ’перапісаць, пакінуць у спадчыну’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адлюстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), што. Узнавіць, перадаць чый-н. вобраз на сваёй люстраной паверхні, адкінуць у адваротным напрамку светавыя промні.

Возера адлюстравала кроны пышных дрэў.

2. Перадаць у вобразах або паняццях аб’ектыўную рэальнасць.

3. Ахарактарызаваць, перадаць сутнасць, змест, унутраныя асаблівасці чаго-н.

Чалавек стараўся падабраць такія словы, якія б дакладна адлюстравалі яго душэўны стан.

4. Увасобіць у мастацкіх вобразах, паказаць, намаляваць.

А. жыццё народа ў рамане.

|| незак. адлюстро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адлюстрава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

транскрыбі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Зрабіць (рабіць) транскрыпцыю, перадаць (перадаваць) транскрыпцыяй.

Т. тэкст.

|| наз. транскрыбі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́казаць, -кажу, -кажаш, -кажа; -кажы; -казаны; зак., што.

1. Перадаць словамі.

В. сваю думку.

В. пажаданне.

2. Выявіць, выкрыць тое, што павінна было ўтойвацца ад іншых.

В. сваё хваляванне.

3. Перадаць словамі свае адносіны да каго-, чаго-н.

В. падзяку.

В. спачуванне.

|| незак. выка́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выка́званне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wordless [ˈwɜ:dləs] adj. fml or lit. маўклі́вы, бязмо́ўны;

wordless grief маўклі́вае го́ра; го́ра, яко́е не перада́ць сло́вамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doręczyć

зак. падаць; перадаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да перадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., чаго.

Разм.

1. Перадаць, уручыць значную колькасць чаго‑н. Наперадаваць падарункаў.

2. Неаднаразова перадаць, перадавіць чаго‑н. Наперадаваць лішніх грошай пры разліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне.

Д. навуковую працу.

|| наз. дэпані́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)