абагаві́ць, -гаўлю́, -гаві́ш, -гаві́ць; -гаві́м, -гавіце́, -гавя́ць; -гаўлёны; зак., каго-што.
Аднесціся з захапленнем, з любасцю да каго-н., узняць на ўзровень бажаства.
А. паэта.
А. героя.
|| незак. абагаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. абагаўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэбю́т, -у, М -бю́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Першае выступленне на сцэне або наогул у якой-н. дзейнасці.
Д. у оперным тэатры.
Д. маладога паэта.
2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі.
Адкрыты д.
|| прым. дэбю́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).
1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.
Народны п.
2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).
П. рэвалюцыі.
|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палемі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да палемікі. // Уласцівы, характэрны для палемікі. Палемічны тон. □ Патрыятызм паэта набіраў палемічнага задзёру, перарастаў у страсць, у свядомую ідэю ўсяго жыцця паэта, усёй яго творчасці. Лойка.
2. Які заключае ў сабе палеміку. Палемічная літаратура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяха́ ж., прям., перен. ве́ха;
ста́віць ве́хі — ста́вить ве́хи;
асно́ўныя ве́хі тво́рчасці паэ́та — основны́е ве́хи тво́рчества поэ́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перайма́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць пераймальнага. У пераймальнасці пачынаючага паэта прабіваецца і мацнее нешта самастойнае, сваё, новае. Перкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уклада́льнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца ўкладаннем 2 чаго‑н. Укладальнік слоўніка. Укладальнік зборніка вершаў паэта. Укладальнік хрэстаматыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засту́пнік, ‑а, м.
Той, хто заступаецца за каго‑н.; абаронца. Ва ўсіх творах маладога Купалы чуецца голас паэта-гуманіста, б’ецца гарачае сэрца паэта-грамадзяніна, заступніка працоўных. Івашын. — Гэта ж галасаваць неўзабаве будуць. Дык ты, брат, глядзі, галасуй за дзевяты нумар, за бальшавікоў, за Леніна. Ён — наш бядняцкі заступнік. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абогатвары́ць, ‑твару, ‑творыш, ‑творыць; зак., каго-што.
Аднесціся як да бажаства, прызнаць за бажаство; абысціся, як з бажаством. Абогатварыць паэта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гамеры́чны (БРС). Рус. гомери́ческий, укр. гомери́чний. Прыметнік гэты сустракаецца, як правіла, толькі ў выразе гамерычны смех. Запазычанне з франц. homérique ’тс’. У аснове назвы ляжыць імя вядомага паэта Гамера, у «Іліядзе» якога апісваецца смех багоў. Гл. Шанскі, 1, Г, 125. Бел. і ўкр. словы запазычаны непасрэдна з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)