ба́ц

‘пацук’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́ц ба́цы
Р. ба́ца ба́цаў
Д. ба́цу ба́цам
В. ба́ца ба́цаў
Т. ба́цам ба́цамі
М. ба́цы ба́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кры́са ж., прям., перен. пацу́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухвантро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Сумчаты пацук; апосум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szczur

м. заал. пацук (Rattus);

szczur lądowy — сухапутны пацук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тарбано́ша, ‑ы, ж.

Невялікае сумчатае млекакормячае, якое жыве ў Амерыцы; сумчаты пацук, апосум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчур м абл гл пацук

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бац I межд. бац

бац II, -ца м., обл., см. пацу́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пуцу́к ’таўстатвары чалавек; пацук’ (Нас.; в.-дзв., глыб., Сл. ПЗБ). Кантамінацыя пуцаты ’мардаты’ і пацук, гл. пуца, пуцак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

water rat

1) вадзяны́ пацу́к

2) хаху́ля f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лапацу́к ’пацук’ (слаўг., Мат. АЛА). Відавочна, кантамінацыя лексем лапатун (< лапацець ’хутка бегчы стукаючы’) і пацук (А. А. Крывіцкі, вусн. паведамл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)