крыжо́вы, -ая, -ае.

1. гл. крыж.

2. Які па форме нагадвае крыж.

Крыжовае скляпенне.

○

Крыжовыя паходы — захопніцкія паходы заходнееўрапейскіх рыцараў у 11—13 стст. на Блізкі Усход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апавяда́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Невялікі мастацкі эпічны твор як жанр.

Зборнік апавяданняў.

2. Славеснае паведамленне пра якія-н. падзеі, з’явы.

Хлапчукоў захаплялі апавяданні камандзіраў пра ваенныя паходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да турызму. Турыстычныя паходы. Турыстычнае бюро. Турыстычны часопіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрвенцыяні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтэрвенцыі, звязаны з ёй. Інтэрвенцыянісцкая прапаганда. Інтэрвенцыянісцкія паходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіві́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хівінцаў, які належыць, уласцівы ім. Хівінскія паходы. Хівінскія дываны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

похо́д​I пахо́д, -ду м.;

тури́стский похо́д туры́сцкі пахо́д;

кресто́вые похо́ды ист. крыжо́выя пахо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вара́гі, ‑аў; адз. вараг, ‑а, м.

Старажытнаруская назва жыхароў Скандынавіі, якія ў 9–10 стст. рабілі паходы на Русь для гандлю і рабаўніцтва, а таксама служылі ў княжацкіх дружынах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарма́ны, ‑аў; адз. нарман, ‑а, м.

Гіст. Назва, пад якой былі вядомы ў Заходняй Еўропе народы Скандынавіі, якія ў 8–11 стст. рабілі грабежніцкія, захопніцкія паходы ў краіны Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

camping [ˈkæmpɪŋ] n. адпачы́нак у пала́тках;

go camping хадзі́ць у турысты́чныя пахо́ды, жыць у час адпачы́нку ў пала́тках;

a camping site ме́сца для адпачы́нку ў пала́тках

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ссы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ссылаць — саслаць. Ссылка на катаржныя работы. // Вымушанае знаходжанне на пасяленні.

2. Месца, куды сасланы хто‑н. Праз сібірскую ссылку, Выгнанні, Разліў Ён [Ленін] дарогай сваёй Нас павёў у паходы. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)