пасава́ць​2

(фр. passe = прапускаю, не гуляю)

1) адмовіцца ўдзельнічаць у розыгрышы да наступнай раздачы карт;

2) перан. прызнаваць сябе бяссільным перад чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пасо́ўка гл. пасаваць³.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спасава́ць гл. пасаваць² 3.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасова́ть​II несов., спорт. пасава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасова́ть​I несов.;

1. карт. пасава́ць;

2. перен. пасава́ць; (отступать) адступа́ць; здава́цца;

нельзя́ пасова́ть пе́ред тру́дностями не́льга пасава́ць (адступа́ць) пе́рад ця́жкасцямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасаваць ​2 і пасавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; незак.

1. Перадаваць мяч адзін другому, перакідвацца мячом.

2. Зал. да пасаваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасо́ўнасць ’супадзенне’ (Дуж-Душ.). Да пасаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпаса́цца ’прызвычаіцца’ (брасл., Сл. ПЗБ). Няясна; магчыма, да пасава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sit well

быць да тва́ру, пасава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)