Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пляба́нія, ‑і, ж.
1.Парафія, якой кіруе плябан. // Пасада плябана.
2. Дом, які належыць парафіі і ў якім жыве плябан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прихо́дIIм., церк. прыхо́д, -да м., пара́фія, -фіі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
parafia
ж.парафія; прыход
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
парафія́льны
(ад парафія)
які мае адносіны да парафіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
parish[ˈpærɪʃ]n. царко́ўны прыхо́д, пара́фія;
He is a vicar of a large rural parish. Ён вікарый вялікага вясковага царкоўнага прыхода.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пляба́н ’рымска-каталіцкі пробашч’, пляба́нія, пляба́ня ’парафія, пасада плябана’, ’дом, які належыць парафіі і ў якім жыве ксёндз’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. БП, Нас.; Сцяшк. МГ). Ст.-бел.плебань ’каталіцкі прыхадскі свяшчэннік’ (з 1489 г.), плебания, плебанея ’прыход ксяндза’ (1528 г.) са ст.-польск.pleban, plebanija ’тс’, якія з с.-лац.plēbānus, plēbānia < plēbs ’парафія, крыніца даходаў, сукупнасць парафіян, якія плацілі дзесяціну за імшу, хрост, шлюб і да т. п.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыхо́д ’парафія; ніжэйшая царкоўная арганізацыя ў хрысціянскай царкве; мясцовасць, дзе жывуць члены гэтай арганізацыі’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Мат. Гом.; лях., Сл. ПЗБ), ’збор людзей на рэлігійнае свята’ (ПСл), пріхо́джынік ’прыхаджанін, парафіянін’ (Бяльк.). Рус.прихо́д ’царкоўны прыход’, укр.прихо́д ’парафія’. Аддзеяслоўны назоўнік з нулявой суфіксацыяй ад прыходзіць < хадзіць (гл.). Як мяркуе Фасмер (3, 368), першаснае значэнне — ’сход для выбараў старасты’. Паводле ЕСУМ (4, 582), запазычана з рускай мовы, што нельга выключыць і для беларускага слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
probostwo
н.
1.парафія (каталіцкая);
2. пасада парафіяльнага ксяндза
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
parish
[ˈpærɪʃ]
n.
1) пара́фіяf.; прыхо́д -у m. (царко́ўны)
2) парафія́не pl.
3) адміністрацы́йная акру́га
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)