пералячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Палячыць, вылечыць усіх, многіх або ўсё, многае. Пералячыць усіх дзяцей. Пералячыць зубы.

2. Празмерным лячэннем давесці да непажаданых вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм. Палячыць крыху, не вылечыць канчаткова. [Хлопец:] — Калі адступалі, мяне ранілі ў нагу, і я астаўся. Сяляне мне дасталі доктара, ён мяне падлячыў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)