заключа́цца канц. (быць сутнасцю чаго-н.) bestéhen* vi (у чым-н. in D);

спра́ва заключа́ецца ў тым… es geht um…, es hándelt sich darúm…; es kommt daráuf an…; гл. палягаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)