пало́мніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паломніка, паломніцтва. Паломніцкая літаратура. Паломніцкая дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаджы́, нескл., м.

Ганаровы тытул мусульманіна, які зрабіў паломніцтва ў Мекку (звычайна ставіцца перад імем).

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pielgrzymstwo

н. паломніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

haj(j) [hædʒ] n. the Hajj хадж (паломніцтва да святыняў у Мекку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pilgrimage

[ˈpɪlgrɪmɪdʒ]

n.

пілігры́мка f., пало́мніцтва, багамо́льле n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mecca [ˈmekə] n.

1. Ме́кка (горад)

2. mecca (for) ме́кка, ме́сца пало́мніцтва;

Florence is a mecca for students of Art History. Фларэнцыя – месца паломніцтва для тых, хто вывучае гісторыю мастацтва.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Wállfahrt

f -, -en пало́мніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pílgerung

f -, -en пало́мніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pílgerfahrt

f -, -en пало́мніцтва, падаро́жжа ў святы́я ме́сцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пало́мнік, ‑а, м.

1. Багамолец, які вандруе па так званых святых месцах. Вунь там, за какосавым гаем, руіны старажытнага храма. Месца лічыцца святым. Кожны год вясной сюды прыходзяць сотні тысяч людзей. Паломнікі. Б. Стральцоў.

2. перан. Удзельнік паломніцтва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)