адзіна́рны, -ая, -ае.

Які складаецца з адной часткі, не падвойны.

Адзінарная рама.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубальто́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Падвойны.

Дубальтовыя рамы.

2. Які мае два ствалы (пра зброю).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́рзац, ‑а, м.

Спец. Падвойны ліст паперы, які злучае пераплёт з самой кнігай.

[Ням. Vorsatz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з адной часткі, не падвойны. Адзінарнае акно. Адзінарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушка́р, ‑а, м.

Уст. Артылерыст. Пан з закамянелым тварам загадваў пушкарам сыпаць падвойны парахавы зарад. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dubeltowy

1. дубальтовы; падвойны;

2. махровы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дубальто́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які складаецца з двух аднародных або падобных прадметаў, частак; падвойны. Дубальтовыя рамы. Дубальтовыя дзверы.

2. З двума стваламі (пра зброю). Дубальтовая стрэльба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dp.

= Doppel – двух- (у складаных словах), падвойны, дубальтовы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Дубальто́вы ’падвойны’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. dubeltowy ’падвойны’ (а гэта, паводле Брукнера, 101, з ням. dupel ’тс’; хутчэй, аднак, з ням. doppelt ’тс’; падрабязней гл. пад ду́бальт).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыпла-

(гр. diploos = двайны, падвойны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «двайны», «падвойны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)