паве́траны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паветра. Паветраная хваля. Паветраная прастора. Паветраны рэжым глебы. // Які знаходзіцца ў паветры; які адбываецца ў паветры. Паветраная электрычная лінія. Паветраны бой. Паветраныя карані раслін. Паветраны налёт. // Які дзейнічае, працуе ў паветры; які мае адносіны да авіяцыі. Паветраны гімнаст. Паветраны флот. Паветраны дэсант. □ Мае сябры — паветраныя лоцманы, Гаспадары завоблачных вышынь. Лукша.

2. Які прыводзіцца ў рух паветрам, утвараецца пры дапамозе паветра. Паветраная помпа. Паветранае ахалоджванне.

3. перан. Які пазбаўлены канкрэтнага зместу, беспадстаўны.

•••

Паветраныя ванны гл. ванна.

Паветраная навігацыя гл. навігацыя.

Паветраная падушка гл. падушка.

Паветраная трывога гл. трывога.

Паветраная яма гл. яма.

Паветраны мост гл. мост.

Паветраны мяшок гл. мяшок.

Паветраны шар гл. шар.

Паветраныя замкі гл. замак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэранавіга́цыя, -і, ж.

Навука аб метадах і сродках ваджэння лятальных апаратаў па намечаным шляху; паветраная навігацыя.

|| прым. аэранавігацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

airsickness [ˈeəsɪknəs] n. паве́траная хваро́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

airspace [ˈeəspeɪs] n. паве́траная прасто́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паве́траны, -ая, -ае.

1. гл. паветра.

2. Які адносіцца да паветраплавання і авіяцыі.

П. флот.

Паветраныя зносіны.

3. Які прыводзіцца ў рух паветрам.

Паветраная помпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АЭРАНАВІГА́ЦЫЯ,

гл. Навігацыя паветраная.

т. 2, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

airbase [ˈeəbeɪs] n. вае́нна-паве́траная ба́за

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

airlift​1 [ˈeəlɪft] n. паве́траная пераво́зка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

air pocket [ˈeəpɒkət] n. паве́траная я́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аэранавіга́цыя, ‑і, ж.

Навука аб ваджэнні лятальных апаратаў па намечаным шляху, паветраная навігацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)