ускату́рхаць разм. (пабудзіць) wáchrütteln vt, múnter máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабуджэ́нне, ‑я, н.

1. Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пабуджаць — пабудзіць.

2. Жаданне, патрэба зрабіць што‑н. Добрыя пабуджэнні. Чыстыя пабуджэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пробуди́ть сов.

1. (разбудить) разбудзі́ць, пабудзі́ць;

2. перен. абудзі́ць; см. пробужда́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przebudzić

зак. пабудзіць, абудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dobudzić

зак. разбудзіць; пабудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbudzić

зак. пабудзіць, збудзіць, разбудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і без дап.

Вудзіць некаторы час. На рэчцы З наседжаных пнёў Было б мне прыемна пабудзіць Калючых, як шчэць, акунёў І сонца, што раніцу будзіць. Ляпёшкін. — Ну, давай тут павудзім, — спыніў мяне дзед Мацей. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ocknąć

зак.

1. абудзіць; пабудзіць;

2. вывесці з задумення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

obudzić

зак.

1. пабудзіць, разбудзіць;

2. перан. абудзіць, узбудзіць; выклікаць;

obudzić zainteresowanie — выклікаць зацікаўленасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pobudzić

зак.

1. выклікаць; падахвоціць; заахвоціць; стымуляваць;

pobudzić do śmiechu — выклікаць смех;

2. пабудзіць; разбудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)