Verbum

нармалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) нормы, падпарадкаваць (падпарадкоўваць) норме.

Н. правапіс.

Н. вымаўленне.

2. Наблізіць (набліжаць) да нормы.

Н. міжнародныя адносіны.

|| наз. нармаліза́цыя, -і, ж.

паталагі́чны, -ая, -ае.

1. гл. паталогія.

2. Хваравіта-ненармальны, рэзка адхілены ад нормы (кніжн.).

Паталагічная з’ява.

перавыда́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

Тое, што выдаткавана звыш нормы, плана; перарасход.

Дапушчаны вялікі п.

гіпер...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. перавышэння мяжы, нормы, напр.: гіпервітаміноз, гіперінфляцыя, гіперкомплексны, гіперпластычны.

патало́гія, -і, ж.

1. Навука аб хваробных працэсах, адхіленнях ад нормы ў арганізме.

2. Хваравітае адхіленне ад нормы.

|| прым. паталагі́чны, -ая, -ае.

Паталагічная анатомія (раздзел медыцыны, які вывучае хваробныя змены ў арганізме шляхам анатаміравання трупаў, даследавання выдаленых пры аперацыі органаў і тканак).

вы́хадка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Учынак, які парушае агульныя нормы паводзін.

Непрыстойная в.

нармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Узводзіць, устанаўліваць нормы.

Н. заработную плату.

|| наз. нармава́нне, -я, н.

заско́к, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Адхіленне ад нормы ў паводзінах, думках.

Чалавек з заскокам.

Заскокі ў разважаннях.