ідыяты́зм, ‑у, м.

1. Псіхічная хвароба, якая праяўляецца ў парушэнні разумовай дзейнасці; ідыятыя.

2. Разм. Неразумнасць, бязглуздасць. Галоўным героем коласаўскіх апавяданняў, у якіх так ці інакш гаворыцца аб заганах сялянскага быту, аб ідыятызме вясковага жыцця, у большасці выпадкаў выступае селянін. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неблагоразу́мие ср. неразва́жнасць, -ці ж.; (неразумность) неразу́мнасць, -ці ж.; (неосторожность) неасцяро́жнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

głupota

głupot|a

ж. дурнота; дурасць; неразумнасць;

z ~y — здуру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неразу́мие ср. неразу́мнасць, -ці ж.; (нерассудительность) неразва́жлівасць, -ці ж.; (глупость) дурно́та, -ты ж., ду́расць, -ці ж.;

сде́лать по неразу́мию зрабі́ць па неразу́мнасці (па ду́расці);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурната, неразумнасць, вар'яцтва; дурнота, дурата, дурасць, ідыёцтва (разм.); тупасць, ідыятызм (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бессмы́сленность

1. бяссэ́нсавасць, -ці ж.; бяссэ́нснасць, -ці ж., бессэнсо́ўнасць, -ці ж.; недарэ́чнасць, -ці ж.; бязглу́здасць, -ці ж.; неразу́мнасць, -ці ж.;

2. няўця́мнасць, -ці ж.; бязду́мнасць, -ці ж.; неасэнсава́насць, -ці ж.; бязглу́здасць, -ці ж.; см. бессмы́сленный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глу́пость ж.

1. (качество, свойство) дурно́та, -ты ж., ду́расць, -ці ж., неразу́мнасць, -ці ж.; (бессмысленность) бязглу́здасць, -ці ж.; (нелепость) недарэ́чнасць, -ці ж.;

2. (глупый поступок, глупое слово) глу́пства, -ва ср., мн. нет;

сде́лать по глу́пости зрабі́ць па ду́расці (па дурно́це, праз дурно́ту);

не говори́те глу́постей не гавары́це глу́пства;

глу́пости разг. глу́пства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)