пане́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына.

|| памянш.-ласк. пане́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

niezamężna

ж. незамужняя, незамужка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бая́рышня, ‑і; Р мн. ‑шань; ж.

Гіст. Незамужняя дачка баярына (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spinster [ˈspɪnstə] n.

1. dated незаму́жняя жанчы́на

2. derog. стара́я дзе́ўка, векаву́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unattached [ˌʌnəˈtætʃt] adj.

1. нежана́ты; незаму́жняя; незару́чаны; незару́чаная

2. свабо́дны, непрывя́заны; непрымацава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́нна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына, якая належала да прывілеяваных пластоў грамадства ў дарэвалюцыйны час.

|| памянш.-ласк. па́нначка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незаму́жні, ‑яя, ‑яе.

1. (‑яя). Якая не знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Незамужняя дачка.

2. Не звязаны з замужжам. Незамужняе жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мікала́еўская дзе́ўка ’старая незамужняя дзяўчына’ (Сцяшк.). Ад імя цара Мікалая II. Аналагічна польскі кава́лер ’стары халасцяк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гетэ́ра, ‑ы, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі — адукаваная незамужняя жанчына, якая вяла свабодны, незалежны спосаб жыцця.

2. Кніжн. Жанчына лёгкіх паводзін.

[Грэч. hetáira — сяброўка, палюбоўніца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

led.

= ledig – нежанаты, незамужняя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)