niezamożny

незаможны, небагаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

малоиму́щий маламаёмны; (бедный) бе́дны; (незажиточный) незамо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неиму́щий немаёмны; (небогатый) небага́ты; (незажиточный) незамо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

únbemittelt

a незамо́жны, небага́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кулачо́к ​1, ‑чка, м.

1. Памянш.-ласк. да кулак ​1 (у 1 знач.).

2. Тое, што і кулак ​1 (у 3 знач.).

кулачо́к ​2, ‑чка, м.

Незаможны, дробны кулак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

underprivileged

[,ʌndərˈprɪvəlɪdʒd]

adj.

1) які карыста́ецца ме́ншымі права́мі, абмежава́ны ў право́х

2) бе́дны, незамо́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бе́дны, -ая, -ае.

1. Які не мае дастаткова матэрыяльных сродкаў; небагаты, незаможны.

Б. чалавек.

2. Аднастайны, мізэрны; які мае недахоп у чым-н.

Бедная расліннасць.

Б. слоўнікавы запас.

3. Нешчаслівы, які выклікае спачуванне да сябе.

Беднае дзіця.

4. Танны, просты.

Б. гардэроб.

Бедная вопратка.

|| наз. бе́днасць, -і, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vermögenslos

a які́ не ма́е маёмасці, незамо́жны, небага́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пралетарыя́т

(ням. Proletariat, ад лац. proletarius = незаможны грамадзянін)

клас наёмных рабочых у капіталістычным грамадстве, пазбаўленых сродкаў вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

недоста́точный

1. недастатко́вы;

2. (незажиточный) уст. незамо́жны, недаста́тны;

недоста́точный глаго́л грам. недастатко́вы дзеясло́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)