niedorzecznie

недарэчна; бязглузда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bezsensownie

бессэнсоўна, недарэчна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

намахля́рыць

‘змахляваць, накруціць; з дапамогай махлярства здабыць што-небудзь у пэўнай колькасці, зрабіць што-небудзь памылкова, недарэчна’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намахля́ру намахля́рым
2-я ас. намахля́рыш намахля́рыце
3-я ас. намахля́рыць намахля́раць
Прошлы час
м. намахля́рыў намахля́рылі
ж. намахля́рыла
н. намахля́рыла
Загадны лад
2-я ас. намахля́р намахля́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час намахля́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

beside the point

не на тэ́му, не да ме́сца, недарэ́чна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

несура́зно нареч.

1. недарэ́чна; бязглу́зда;

2. нязгра́бна, няскла́дна; см. несура́зный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невме́стно безл., в знач. сказ., уст. недарэ́чна; (не следует) не трэ́ба;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nieodpowiednio

неадпаведным (неналежным) чынам; недарэчна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Саландзі́ць (языком) ’гаварыць недарэчна’, салэ́ньдзіць ’многа, несупынна гаварыць’ (Сл. ПЗБ). Вытворнае ад ланда, ландзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ridiculous [rɪˈdɪkjələs] adj. недарэ́чны; смяхо́тны, сме́шны;

She looked ridiculous in that hat. Яна выглядала недарэчна ў тым капелюшы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нетакто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не можа паводзіць сябе прыстойна, з тактам; бестактоўны. Нетактоўны чалавек. // Які сведчыць аб адсутнасці такту, тактоўнасці. Баталаў збянтэжыўся. Пытанне прагучала недарэчна і груба, здалося страшэнна нетактоўным. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)