натёртый

1. нацёрты, мног. панаціра́ны;

2. начы́шчаны, нашарава́ны, наглянцава́ны;

3. (повреждённый трением) нацёрты, мног. панаціра́ны, наму́ляны, мног. панаму́льваны;

4. (измельчённый) нацёрты, мног. панаціра́ны; (тёркой) надра́ны, надзёрты; см. натере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наваскава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наваскаваць.

2. у знач. прым. Нацёрты, пакрыты воскам. Наваскаваная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наво́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад навашчыць.

2. у знач. прым. Нацёрты, пакрыты воскам. Навошчаная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намя́ты

1. в разн. знач. намя́тый;

2. см. нацёрты 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вашчыць.

2. у знач. прым. Нацёрты або насычаны воскам. Вошчаная нітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад васкаваць.

2. у знач. прым. Нацёрты або насычаны воскам. Васкаваная падлога. Васкаваная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намя́тый

1. намя́ты; накаме́чаны;

2. (надавленный) наці́снуты; (размятый) нацёрты, наду́шаны, нато́ўчаны;

3. (намешенный) наме́шаны;

4. (натоптанный) натапта́ны;

5. (о льне, пеньке) нацёрты, мног. панаціра́ны; см. намя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мыла (у 1 знач.), уласцівы яму. // У склад якога ўваходзіць мыла. Мыльны парашок. // Які ўтвараецца з распушчанага ў вадзе мыла. Мыльная пена.

2. Нацёрты мылам (у 1 знач.); намылены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наце́рці, натру́, натрэ́ш, натрэ́; натро́м, натраце́, натру́ць; нацёр, -це́рла; натры́; нацёрты; зак.

1. каго-што. Намазваючы, змазваючы (вадкасцю, маззю і пад.), расцерці.

Н. спіну.

2. што. Начысціць да глянцу, уціраючы што-н. (фарбу, воск і пад.).

Н. паркет.

3. што. Пашкодзіць, прычыніць боль трэннем, пакінуць след ад трэння.

Н. нагу.

4. чаго. Надрабніць на тарцы ў якой-н. колькасці.

Н. бульбы.

5. чаго. Нарыхтаваць у якой-н. колькасці, ачышчаючы ціскам, трэннем ад цвёрдых частачак (пра лён, каноплі і пад.).

|| незак. націра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. наце́рціся, натру́ся, натрэ́шся, натрэ́цца; натро́мся, натраце́ся, натру́цца; нацёрся, -це́рлася; натры́ся (да 1 знач.); незак. націра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 знач.).

|| наз. націра́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

warble

I [ˈwɔrbəl]

1.

v.i.

1) шчабята́ць

Birds warbled in the trees — Пту́шкі шчабята́лі на дрэ́вах

2) журча́ць, журчэ́ць, цурчэ́ць

The brook warbled over its rocky bed — Руча́й журчэ́ў па сваім камяні́стым рэ́чышчы

2.

n.

1) шчэ́бет -у m.; трэль f., по́шчак -у m. (салаўя́)

2) журчэ́ньне, цурчэ́ньне n.

II [ˈwɔrbəl]

n.

1) нацёрты сядло́м гуз у каня́

2) гуз (ад уку́су авадня́)

3) ля́рва авадня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)