нахіля́ць несов. наклоня́ть, клони́ть; накреня́ть, крени́ть; см. нахілі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

принагну́ть сов., разг. крыху́ нагну́ць, крыху́ нахілі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да нахіліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак.

Крута нахіліць набок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагну́ть сов. нагну́ць, мног. панагіна́ць, нахілі́ць, мног. панахіля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак., каго-што.

Нагнуць, нахіліць, трохі сагнуць.

П. галаву ў дзвярах.

|| незак. прыгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыгіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панахіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Нахіліць адно за другім усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Схіну́ць ’нахіліць’ (Ласт.), ’акінуць, ахапіць’: вокам не схінуць (узд., Жд. 3). Да хінуць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przychylić

зак. нахіліць; схіліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нахіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што-н.

Н. паліто на плечы.

2. Нахіліць да зямлі (разм.).

Сядзе пчала на кветачку, нахіне яе да зямлі.

|| незак. нахіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)