wipe dry

выціра́ць насу́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tróckenreiben

* (sich) аддз. вы́церціся на́суха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падце́рці, падатру, падатрэш, падатрэ; падатром, падатраце; пр. падцёр, ‑церла; зак., што.

Сцерці што‑н. вадкае з паверхні чаго‑н. Падцерці лужыну пад рукамыйнікам. // Выцерці насуха якую‑н. паверхню. Падцерці падлогу. // Злёгку тручы, зняць (напісанае, намаляванае).

•••

Падцерці нос — тое, што і уцерці нос (гл. уцерці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падце́рці, -датру́, -датро́ш, -датрэ́; -датро́м, -датраце́, -датру́ць; падцёр, -це́рла; -датры́; -цёрты; зак.

1. каго-што. Выцерці насуха.

П. лужыну пад рукамыйнікам.

П. падлогу.

2. што. Сцерці, падчысціць (у 2 знач.).

П. напісанае.

3. каго-што. Выцерці знізу.

П. дзіця.

|| незак. падціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падціра́нне, -я, н. і падці́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (разм.).

|| звар. падце́рціся, -датру́ся, -датрэ́шся, -датрэ́цца; -датро́мся, -датраце́ся, -датру́цца; -цёрся, -це́рлася; -датры́ся (да 3 знач.);

|| прым. падці́рачны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́церціся

1. sich ábwischen; sich ábtrocknen (насуха);

2. разм (вынасіцца) sich ábtragen*, sich ábnutzen, sich verschléißen* vi (s);

3. разм (набыць культурныя звычкі) ein órdentliches Benéhmen ánnehmen*, maníerlicher wérden, Schliff bekóm men*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

су́хо нареч., безл., в знач. сказ., прям., перен. су́ха;

су́хо разгова́ривать с ке́м-л. су́ха размаўля́ць з кім-не́будзь;

у меня́ в го́рле су́хо у мяне́ ў го́рле су́ха;

◊

су́хо-на́сухо су́ха-на́суха;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wipe​2 [waɪp] v. выціра́ць, сціра́ць;

wipe one’s eyes выціра́ць слёзы;

wipe smth. clean/dry выціра́ць што-н. на́суха

♦

wipe the floor with smb. infml ≅ сце́рці каго́-н. у парашо́к, збіць на го́ркі я́блык;

wipe off the face of the earth сце́рці з тва́ру зямлі́;

wipe the slate clean пача́ць усё спача́тку; забы́ць пра было́е

wipe away [ˌwaɪpˈəweɪ] phr. v. сціра́ць, выціра́ць

wipe down [ˌwaɪpˈdaʊn] phr. v. змыва́ць

wipe out [ˌwaɪpˈaʊt] phr. v.

1. выціра́ць

2. змыва́ць (абразу)

3. знішча́ць

wipe up [ˌwaɪpˈʌp] phr. v.

1. падціра́ць

2. выціра́ць (посуд)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сухапа́р (сухопа́р) ’тушаная бульба’ (ПСл), сухо́парка ’бульба, звараная ў лушпінах; чышчаная вараная бульба’ (стол., ЖНС), сухапа́рнікі ’смажаная бульба, парэзаная скрылькамі’ (брагін., З нар. сл., Ян.), сухопэ́рка ’бульба, звараная з лушпінамі’ (Сл. Брэс.), сухапа́рым ’без вады, гарачым паветрам’ (Бяльк.), сухапа́рам ’хутка’ (Сл. Брэс.), ’недарэчна’ (Мат. Маг.), сухо́паркам, сухо́парком ’сухама (усухамятку)’ (Сл. Брэс.), сухо́парком ’тс’ (кобр., Нар. лекс.), ’без рошчыны, без заквашвання’ (драг., З нар. сл.), сухопа́ры ’худы’ (Сцяшк. Сл.), сухапа́рная лазня ’гарачыня без вады’ (Варл.), сухапа́рнік ’частка паравога катла’ (ТСБМ), ’адстойнік для малака’ (Жд. 3). Укр. палес. сухопа́рам ’нечакана, хутка, спехам’, рус. сухопа́рый ’хударлявы, худы’, чэш. suchopár ’месца, выпаленае насуха’, славац. ’сухая, неўрадлівая глеба’, чэш. дыял. suchoparný ’туберкулёзны’, серб.-харв. sȕhoparan ’непрыпраўлены, без прыпраў, просты’, макед. сувопарен ’сухі, нудны’. Відавочна, да сухі і па́рыць (гл.), параўн. Варбат, Слав. языкозн., V, 116–117; прасл. *suxoparъ(jь) з развіццём семантыкі ’замяшаны, зроблены ўсухую (без вады, без прыпраў, без заквашвання)’ → ’худы (чалавек)’ → ’хуткі’, ’нудны’, гл. Варбат, Морфон., 60–61, дзе на аснове бел. сухо́паркам ’без заквашвання, без рошчыны’ другая частка гэтага слова суадносіцца з *pьrati (гл. праць) з падаўжэннем кораня менавіта ў спалучэнні, чаму няма падстаў. Параўн. яшчэ Трубачоў (Фасмер, 3, 814), які рус. сухопа́рый выводзіў ад сухо‑ і пар. Відаць, тут адбылася генералізацыя першаснага значэння ’звараны (смажаны) без прыпраў, посны, нішчымны, без вадкасці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)