укрыва́ть несов.

1. (покрывать) укрыва́ць, накрыва́ць;

укрыва́ть ребёнка одея́лом укрыва́ць (накрыва́ць) дзіця́ ко́ўдрай;

2. (прятать, защищать) хава́ць; прыкрыва́ць; укрыва́ць;

укрыва́ть ра́неных партиза́н хава́ць пара́неных партыза́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пляшы́ць ’накрываць страху на стыку’ (Сцяц.). Адназоўпікавы дзеяслоў, да плеш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

set the table

накрыва́ць (на) стол

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ На́стаўка ’рыбалоўная прылада, якой ловяць рыбу з лодкі’ (ТС). Ад настаўляць ’накрываць зверху’, да стиўляць; стивіць ’ставіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накрыва́цца несов.

1. накрыва́ться, покрыва́ться; укрыва́ться; см. накры́цца;

2. страд. накрыва́ться; покрыва́ться; укрыва́ться; см. накрыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schíndeln

vt буд. накрыва́ць го́нтай [дра́нкай]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nakrywać

незак.

1. накрываць;

2. лавіць, заспяваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ На́пінка ’накідка’ (ТС), напінинка, напінаха ’вялікая хустка’ (Ян.). Ад напінаць ’нацягваць, насоўваць, накрываць, надзяваць’; да пяць, пну ’цягнуць’ (гл.), параўн. насоў, напритка і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нахлапны́: нахлапная балка ’апошняе суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточанымі бярвеннямі’ (Сл. ПЗБ). Да гукапераймальнага хлопаць ’стукаць, ляскаць; стукаць, накрываць зверху’, параўн. нахлюпісты, ахлу́п (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pokrywać

незак.

1. пакрываць, накрываць;

2. абіваць, пацягваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)