intruder [ɪnˈtru:də] n.

1. паруша́льнік (межаў); рабаўні́к, грабе́жнік

2. (на)даку́члівы чалаве́к, назо́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bore​1 [bɔ:] n. ну́дны чалаве́к або́ заня́так;

He’s such a bore. Ён такі назола.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наха́ба, ‑ы, м. і ж.

Разм. Нахабны чалавек, нахабная істота; назола. «Ну і задавака, ну і нахаба! — падзівіўся, зазлаваў Міканор. — Дзержыцца, як бы роўнага яму нікога няма, багацей паганы!..» Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nudziarz

нудны чалавек; нуда, зануда; назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bother​1 [ˈbɒðə] n.

1. турбо́та, кло́пат;

She’s always giving me a lot of bother. Яна ўвесь час чыніць мне кучу клопатаў/турбот.

2. назо́ла (пра чалавека);

What a bother you are! Ну і назола ж ты!; Як ты мне надакучыў!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

natręt

м. нахабнік; назойлівы (дакучлівы) чалавек; нахаба; назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tormenter, tormentor

[tɔrˈmentər]

n.

1) мучы́цель -я m.

2) назо́ла m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gadfly

[ˈgædflaɪ]

n.

1) авадзе́нь, сьляпе́нь -ня́ m.

2) назо́ла -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэ́йза ’неахайніца’ (Сцяшк. Сл.), ’назола’ (івац., Жыв. сл.), рэ́ўза ’неахайніца’ (Касп.). Магчыма далейшае развіццё значэння ад ’плакса’ да ’неахайніца’ (гл. рэўза). Параўн. яшчэ рэмзаць, румзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зано́за ж.

1. стрэ́мка, -кі ж.;

2. перен., разг. прыдзі́ра, -ры м. и ж.; (надоедливый) назо́ла, -лы м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)