панадвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Надвязаць усё, многае. Панадвязваць панчохі. Панадвязваць вяроўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надвя́зваць несов., в разн. знач. надвя́зывать; см. надвяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надвя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. надвязаць.

2. Тое, што надвязана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podrobić

I зак.

1. падрабіць;

2. фальсіфікаваць;

3. надрабіць, надвязаць

II зак.

раздрабіць, раскрышыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadrobić

I зак.

1. нагнаць;

nadrobić stracony czas — нагнаць страчаны час;

2. дарабіць;

3. надтачыць, надрабіць, надвязаць;

nadrobić skarpety — надрабіць (надвязаць, надплесці) шкарпэткі

II зак.

накрышыць, надрабіць;

nadrobić chleba — накрышыць хлеба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

над... (а таксама над’..., нада...), прыстаўка.

I. Ужываецца пры ўтварэнні дзеясловаў і вытворных ад іх слоў са значэннямі:

1. Павелічэнне, пашырэнне прадмета да пэўнай мяжы, нормы, напрыклад: надбудаваць, надтачыць, надставіць, надвязаць, надклеіць, надшыць.

2. Няпоўны ахоп прадмета дзеяннем, няпоўнае дзеянне, напрыклад: надкапаць, надпіць, надламаць, надпілаваць.

II. Ужываецца пры ўтварэнні назоўнікаў і прыметнікаў са значэннем больш высокага становішча, напрыклад: надброўе, надгартанны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)