грама́дска-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
грама́дска-навуко́вы |
грама́дска-навуко́вая |
грама́дска-навуко́вае |
грама́дска-навуко́выя |
| Р. |
грама́дска-навуко́вага |
грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́вае |
грама́дска-навуко́вага |
грама́дска-навуко́вых |
| Д. |
грама́дска-навуко́ваму |
грама́дска-навуко́вай |
грама́дска-навуко́ваму |
грама́дска-навуко́вым |
| В. |
грама́дска-навуко́вы (неадуш.)
грама́дска-навуко́вага (адуш.) |
грама́дска-навуко́вую |
грама́дска-навуко́вае |
грама́дска-навуко́выя (неадуш.)
грама́дска-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
грама́дска-навуко́вым |
грама́дска-навуко́вай
грама́дска-навуко́ваю |
грама́дска-навуко́вым |
грама́дска-навуко́вымі |
| М. |
грама́дска-навуко́вым |
грама́дска-навуко́вай |
грама́дска-навуко́вым |
грама́дска-навуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
літарату́рна-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
літарату́рна-навуко́вы |
літарату́рна-навуко́вая |
літарату́рна-навуко́вае |
літарату́рна-навуко́выя |
| Р. |
літарату́рна-навуко́вага |
літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́вае |
літарату́рна-навуко́вага |
літарату́рна-навуко́вых |
| Д. |
літарату́рна-навуко́ваму |
літарату́рна-навуко́вай |
літарату́рна-навуко́ваму |
літарату́рна-навуко́вым |
| В. |
літарату́рна-навуко́вы (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вага (адуш.) |
літарату́рна-навуко́вую |
літарату́рна-навуко́вае |
літарату́рна-навуко́выя (неадуш.)
літарату́рна-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
літарату́рна-навуко́вым |
літарату́рна-навуко́вай
літарату́рна-навуко́ваю |
літарату́рна-навуко́вым |
літарату́рна-навуко́вымі |
| М. |
літарату́рна-навуко́вым |
літарату́рна-навуко́вай |
літарату́рна-навуко́вым |
літарату́рна-навуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
педагагі́чна-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
педагагі́чна-навуко́вы |
педагагі́чна-навуко́вая |
педагагі́чна-навуко́вае |
педагагі́чна-навуко́выя |
| Р. |
педагагі́чна-навуко́вага |
педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́вае |
педагагі́чна-навуко́вага |
педагагі́чна-навуко́вых |
| Д. |
педагагі́чна-навуко́ваму |
педагагі́чна-навуко́вай |
педагагі́чна-навуко́ваму |
педагагі́чна-навуко́вым |
| В. |
педагагі́чна-навуко́вы (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вага (адуш.) |
педагагі́чна-навуко́вую |
педагагі́чна-навуко́вае |
педагагі́чна-навуко́выя (неадуш.)
педагагі́чна-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
педагагі́чна-навуко́вым |
педагагі́чна-навуко́вай
педагагі́чна-навуко́ваю |
педагагі́чна-навуко́вым |
педагагі́чна-навуко́вымі |
| М. |
педагагі́чна-навуко́вым |
педагагі́чна-навуко́вай |
педагагі́чна-навуко́вым |
педагагі́чна-навуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спарты́ўна-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спарты́ўна-навуко́вы |
спарты́ўна-навуко́вая |
спарты́ўна-навуко́вае |
спарты́ўна-навуко́выя |
| Р. |
спарты́ўна-навуко́вага |
спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́вае |
спарты́ўна-навуко́вага |
спарты́ўна-навуко́вых |
| Д. |
спарты́ўна-навуко́ваму |
спарты́ўна-навуко́вай |
спарты́ўна-навуко́ваму |
спарты́ўна-навуко́вым |
| В. |
спарты́ўна-навуко́вы (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вага (адуш.) |
спарты́ўна-навуко́вую |
спарты́ўна-навуко́вае |
спарты́ўна-навуко́выя (неадуш.)
спарты́ўна-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
спарты́ўна-навуко́вым |
спарты́ўна-навуко́вай
спарты́ўна-навуко́ваю |
спарты́ўна-навуко́вым |
спарты́ўна-навуко́вымі |
| М. |
спарты́ўна-навуко́вым |
спарты́ўна-навуко́вай |
спарты́ўна-навуко́вым |
спарты́ўна-навуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыродазна́ўча-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыродазна́ўча-навуко́вы |
прыродазна́ўча-навуко́вая |
прыродазна́ўча-навуко́вае |
прыродазна́ўча-навуко́выя |
| Р. |
прыродазна́ўча-навуко́вага |
прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́вае |
прыродазна́ўча-навуко́вага |
прыродазна́ўча-навуко́вых |
| Д. |
прыродазна́ўча-навуко́ваму |
прыродазна́ўча-навуко́вай |
прыродазна́ўча-навуко́ваму |
прыродазна́ўча-навуко́вым |
| В. |
прыродазна́ўча-навуко́вы (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вага (адуш.) |
прыродазна́ўча-навуко́вую |
прыродазна́ўча-навуко́вае |
прыродазна́ўча-навуко́выя (неадуш.)
прыродазна́ўча-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
прыродазна́ўча-навуко́вым |
прыродазна́ўча-навуко́вай
прыродазна́ўча-навуко́ваю |
прыродазна́ўча-навуко́вым |
прыродазна́ўча-навуко́вымі |
| М. |
прыродазна́ўча-навуко́вым |
прыродазна́ўча-навуко́вай |
прыродазна́ўча-навуко́вым |
прыродазна́ўча-навуко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вае́нна-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вае́нна-навуко́вы |
вае́нна-навуко́вая |
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́выя |
| Р. |
вае́нна-навуко́вага |
вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́вага |
вае́нна-навуко́вых |
| Д. |
вае́нна-навуко́ваму |
вае́нна-навуко́вай |
вае́нна-навуко́ваму |
вае́нна-навуко́вым |
| В. |
вае́нна-навуко́вы (неадуш.)
вае́нна-навуко́вага (адуш.) |
вае́нна-навуко́вую |
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́выя (неадуш.)
вае́нна-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́ваю |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вымі |
| М. |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вай |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назіра́нне, -я, н.
1. гл. назіраць.
2. мн. -і, -яў. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., нагляданняў за кім-, чым-н.
Навуковыя назіранні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ды́спут, ‑у, М ‑пуце, м.
Публічная спрэчка на навуковыя, літаратурныя, маральныя і пад. тэмы. Удзельнічаць у дыспуце. Правесці дыспут.
[Ад лац. disputare — разважаць, спрачацца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.
Назваць (называць) што‑н. якім‑н. тэрмінам. Тэрмінаваць новыя навуковыя паняцці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эксперыментава́ць
(лац. experimentare)
рабіць эксперыменты, праводзіць навуковыя доследы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)