вае́нна-навуко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вае́нна-навуко́вы |
вае́нна-навуко́вая |
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́выя |
| Р. |
вае́нна-навуко́вага |
вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́вага |
вае́нна-навуко́вых |
| Д. |
вае́нна-навуко́ваму |
вае́нна-навуко́вай |
вае́нна-навуко́ваму |
вае́нна-навуко́вым |
| В. |
вае́нна-навуко́вы (неадуш.)
вае́нна-навуко́вага (адуш.) |
вае́нна-навуко́вую |
вае́нна-навуко́вае |
вае́нна-навуко́выя (неадуш.)
вае́нна-навуко́вых (адуш.) |
| Т. |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вай
вае́нна-навуко́ваю |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вымі |
| М. |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вай |
вае́нна-навуко́вым |
вае́нна-навуко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аспіра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто рыхтуецца да самастойнай навуковай дзейнасці ў аспірантуры пры вышэйшай навучальнай або навуковай установе.
|| ж. аспіра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. аспіра́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вівісе́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).
Разрэз цела жывых жывёл з навуковай мэтай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прарэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Намеснік рэктара.
П. па навуковай рабоце.
|| прым. прарэ́ктарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сабра́ны, -ая, -ае.
Які ўмее засяродзіцца; падцягнуты.
|| наз. сабра́насць, -і, ж.
У навуковай працы патрэбна с. і засяроджанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sabbatical [səˈbætɪkl] n. вызвале́нне ад пра́цы (выкладчыку ўніверсітэта для навуковай працы);
be on sabbatical быць у тво́рчым во́д пуску для выкана́ння навуко́вай пра́цы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
інфарма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
Навука аб агульных уласцівасцях і структуры навуковай інфармацыі, заканамернасцях яе стварэння, ператварэння, назапашвання, перадачы і выкарыстання.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ку́рс
‘сістэмны выклад якой-н. навуковай дысцыпліны; падручнік; навучальны год; студэнты пэўнага года навучання і інш.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́рс |
ку́рсы |
| Р. |
ку́рса |
ку́рсаў |
| Д. |
ку́рсу |
ку́рсам |
| В. |
ку́рс |
ку́рсы |
| Т. |
ку́рсам |
ку́рсамі |
| М. |
ку́рсе |
ку́рсах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
інтэліге́нцыя, -і, ж., зб.
Грамадскі слой адукаваных людзей, якія прафесійна займаюцца разумовай (творчай, навуковай і інш.) працай, развіццём і распаўсюджваннем культуры.
Тэхнічная і.
Сельская і.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фэ́нтэзі, нескл., н.
Блізкі да навуковай фантастыкі літаратурны і мастацкі жанр, якому ўласцівы матывы перамяшчэння ў прасторы і часе, штучныя арганізмы, міфалогія старажытных цывілізацый, іншапланетныя светы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)