навадзі́ць сов.
1. (много, в разное время привести) навести́;
2. вдо́воль поводи́ть;
н. па го́радзе — вдо́воль поводи́ть по го́роду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наве́дацца сов. (да каго) наве́даться (к кому); посети́ть, навести́ть (кого);
~дайся да нас — наве́дайся к нам; посети́ (навести́) нас
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Навод 1 ’навучэнне, падвучванне’ (Бяльк.), ст.-бел. наводъ ’настаўленне’ (Скарына), укр. навід ’указанне, падвучванне’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад навесці (гл. весці), якое яшчэ ў прасл. мела значэнне ’накіраваць, навесці (на што-н.)’, параўн. бел. навесці на дарогу, навесці на думку, ст.-слав. навести на пжть, польск. nawieść na dobrą drogę і інш. (Герай–Шыманьска, БЕ, 31, 1, 49); у сувязі з гэтым беспадстаўна Булыка (Лекс. запазыч., 205, 208) лічыць яго «лексічным чэхізмам» у Скарыны або запазычаннем з польск. мовы.
◎ Навод 2 ’самастрэл на мядзведзя’ (Маш.). Ад навесці (гл. весці) ’нацэліць’, параўн. навесці стрэльбу на каго‑н. ’прыцэліцца’ або ’настроіць наладзіць’, параўн. навесці пілу, касу і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
натере́ть сов.
1. (смазать) наце́рці, мног. панаціра́ць;
2. (начистить, навести лоск) начы́сціць, нашарава́ць, наглянцава́ць;
3. (повредить трением) наце́рці, мног. панаціра́ць, наму́ляць, мног. панаму́льваць;
4. (измельчить) наце́рці, мног. панаціра́ць; (тёркой) надра́ць, надзе́рці;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даве́дка ж., в разн. знач. спра́вка;
звярну́цца куды́-не́будзь за ~кай — обрати́ться куда́-ли́бо за спра́вкой;
зрабі́ць ~ку — навести́ спра́вку;
д. з ме́сца пра́цы — спра́вка с ме́ста рабо́ты;
бюро́ ~дак — спра́вочное бюро́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кры́тыка ж., в разн. знач. кри́тика;
гісто́рыя ру́скай ~кі — исто́рия ру́сской кри́тики;
к. дзе́янняў адміністра́цыі — кри́тика де́йствий администра́ции;
◊ наве́сці ~ку — навести́ кри́тику;
не вытры́млівае ~кі — не выде́рживает кри́тики;
аглабе́льная к. — груб. огло́бельная кри́тика
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адпраўля́ць несов.
1. отправля́ть, отсыла́ть;
2. (направлять) отправля́ть;
3. (давать распоряжение к отходу) отправля́ть;
4. (заставлять уйти) отсыла́ть;
5. (рекомендовать навести справку) отсыла́ть;
6. (пересылать) отправля́ть, препровожда́ть;
7. (богослужение) соверша́ть;
1-7 см. адпра́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сякі́-такі́ (род. сяко́га-тако́га) мест., неопр., разг.
1. в разн. знач. ко́е-како́й, кой-како́й;
трэ́ба наве́сці сякі́-такі́ пара́дак — на́до навести́ ко́е-како́й (кой-како́й) поря́док;
ёсць сякі́я-такі́я заўва́гі — есть ко́е-каки́е (кой-каки́е) замеча́ния;
2. тако́й-сяко́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нагна́ць сов.
1. нагна́ть, догна́ть, насти́чь;
н. ся́бра ў даро́зе — нагна́ть (догна́ть, насти́чь) дру́га в доро́ге;
2. (упущенное) нагна́ть, наверста́ть;
3. (сосредоточить в одном месте) нагна́ть;
ве́цер ~на́ў хмар — ве́тер нагна́л туч;
4. (произвести перегонкой) нагна́ть;
5. перен. (цену) нагна́ть, наби́ть;
6. перен. (вызвать какое-л. чувство, состояние) нагна́ть, навести́;
н. стра́ху — нагна́ть стра́ху;
н. сум — нагна́ть (навести́) тоску́;
7. (гвоздей и т.п.) наби́ть, наколоти́ть;
8. (надеть, ударяя) нагна́ть, насади́ть;
н. абру́ч на бо́чку — нагна́ть о́бруч на бо́чку;
9. (мозоль) натере́ть;
◊ н. аско́му — наби́ть оско́мину;
н. (набі́ць) сабе́ цану́ — наби́ть себе́ це́ну
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́сны в разн. знач. я́сный;
я. ме́сяц — я́сный ме́сяц;
я́снае не́ба — я́сное не́бо;
я́сныя во́чы — я́сные глаза́;
я. адка́з — я́сный отве́т;
я́сныя ду́мкі — я́сные мы́сли;
я́сныя абры́сы гор — я́сные очерта́ния гор;
◊ я́сная спра́ва — я́сное де́ло;
як гром з я́снага не́ба — как гром среди́ я́сного не́ба;
наве́сці цень на я. дзень — навести́ тень на плете́нь (на я́сный день)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)