понавезти́ сов., разг. панаво́зіць; (навезти) наве́зці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наво́зіць гл. навезці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nawieźć

зак. навезці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

панаво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-чаго.

Навезці, прывезці ў вялікай колькасці. І закруцілася машына. Адкуль узяліся і тыя будаўнічыя матэрыялы. Панавозілі цэглы, цэменту, шкла. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)