мерца́ть несов. міга́ць, мігаце́ць, мігце́ць;
звёзды мерца́ли зо́ркі мігце́лі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поми́гивать несов.
1. (глазами) памо́ргваць;
2. (мерцать) памі́гваць, мігаце́ць, мігце́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мига́ть несов.
1. (глазами) міга́ць, марга́ць, мо́ргаць;
2. (мерцать) міга́ць, мігаце́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мігаце́цца, ‑гаціцца; незак.
Тое, што і мігацець. Грыміць па карэннях цялежка, мігацяцца стракатыя верставыя слупы. Колас. Тут жа ў траве мігацяцца зоркамі светлячкі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маргу́ля ’газоўка’, маргу́лька ’тс’ (Ян.). Да маргаць ’мігацець’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
twinkle2 [ˈtwɪŋkl] v. бліскаце́ць, зіхаце́ць, мігаце́ць, мігце́ць;
Her eyes twinkled with merriment. Яе вочы зіхацелі ад весялосці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мірга́ць, мі́рг̌а́ць ’маргаць, падморгваць’, ’мігаць, мігацець’, ’свяціць няроўным бляскам’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Шат., Касп., Растарг., Сл. ПЗБ), ’рухаць вачыма ці пальцамі’ (КЭС, лаг.), міргну́ць швянч. ’падміргнуць’, астрав. ’адысці ў мінулае’ (Сл. ПЗБ), міргану́ць (Бяльк.) шчуч. міргаце́ць ’мігцець, мігацець’ (Нар. лекс.). Балтызм. Параўн. літ. mirgė́ti, mirgúoti ’мігацець, ззяць, мітусіцца’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 69; Зданцэвіч, LP, 1960, 344). Сюды ж міргу́н ’маргун’ (Нас.), мірглі́вы ’які часта маргае’ (Нар. Гом.). Гл. таксама маргаце́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
shimmer [ˈʃɪmə] v. мігаце́ць, мігце́ць; мільга́ць, паблі́скваць;
The moonlight was shimmering on the lake. Возера паблісквала ў святле поўні.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мігунь ’імгла’ (Нар. Гом.). Да мігаце́ць 2 (гл.). Аб экспрэсіўным суфіксе ‑unʼь гл. Слаўскі, SP, 1, 135.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
majaczyć
незак.
1. маячыць; мігацець, мільгацець;
2. трызніць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)