ваяўні́чы, -ая, -ае.

1. Схільны да вайны, храбры.

Ваяўнічыя плямёны.

2. Уласцівы воіну, мужны, адважны, баявы (таксама іран.).

В. выгляд.

В. характар.

Ваяўнічыя планы (агрэсіўныя).

|| наз. ваяўні́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́жна прысл гл мужны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

courageous [kəˈreɪdʒəs] adj. му́жны, хра́бры, адва́жны, бясстра́шны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sportmanlike [ˈspɔ:tsmənlaɪk] adj. справядлі́вы, сумле́нны; высакаро́дны; му́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бра́вы

(фр. brave)

мужны з выгляду, маладзецкі; удалы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

адча́яцца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; -а́йся; зак.

1. Паддацца адчаю, пасці духам, страціць надзею на што-н.

А. ў бядзе.

2. Адважыцца на што-н. смелае, рызыкоўнае.

А. на мужны ўчынак.

|| незак. адча́йвацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харо́бры tápfer; mútig (мужны); kühn (адважны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mężny

мужны; адважны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стаі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стаіцызму (у 1 знач.). Стаічная філасофія. Стаічная школа.

2. перан. Стойкі, мужны ў жыццёвых выпрабаваннях. Стаічнае рашэнне. // Уласцівы стойкаму чалавеку; мужны. Стаічная вытрымка [Караля] прымушала слухацца і ў той жа час пачынала раздражняць Валю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́вы, ‑ая, ‑ае.

Мужны з выгляду, маладзецкі; удалы. Нашы героі былі хлопцы бравыя і.. ўзброеныя. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)