trophy
1. прыз, узнагаро́да;
medals and trophies
2. трафе́й, здабы́ча;
taken as a war trophy узя́ты як вае́нны трафе́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
trophy
1. прыз, узнагаро́да;
medals and trophies
2. трафе́й, здабы́ча;
taken as a war trophy узя́ты як вае́нны трафе́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прызавы́ 1, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да прыза 1, звязаны са спаборніцтвамі на прыз.
прызавы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да прыза 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хра́брасць, ‑і,
Здольнасць, уменне пераадольваць страх; мужнасць, адвага.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мел, ‑у,
Мяккі белы вапняк, які ўжываецца для пабелкі, чысткі, пісання і інш.; крэйда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цямля́к, цемляка,
Пятля з рэменя, стужкі і пад. на ручцы шпагі, шаблі, якая надзяваецца на руку пры карыстанні зброяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціні, ‑чысціць;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двор¹, двара́,
1. Участак зямлі пры доме, хаце паміж гаспадарчымі будынкамі.
2. Сялянскі дом з усімі будынкамі каля яго; асобная сялянская гаспадарка.
3. Маёнтак (
4. Гаспадарчы цэнтр сельскагаспадарчага прадпрыемства.
Манетны двор — дзяржаўнае прадпрыемства, дзе адбываецца чаканка манет і вырабляюцца ордэны,
Заезны двор — памяшканне пры дарозе для начлегу з месцам для коней.
На дварэ — на адкрытым паветры, не ў хаце.
Ні кала ні двара ў каго (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зіхаце́нне і зіхце́нне, ‑я,
Яркае пералівістае святло, якое выпраменьваецца або адлюстроўваецца чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уручы́ць, уручу, уручыш, уручыць;
Перадаць з рук у рукі, аддаць асабіста каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць;
1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго‑н. або надзеўшы на што‑н.
2. У спартыўных гульнях — накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)