Марцінкевіч Ф. С. 1/180; 2/241; 4/539; 5/118, 119; 7/44, 221; 9/74, 478; 12/271, 429, 430, 433, 434, 438, 493

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дунін-Марцінкевіч В. (В. І.) 1/220, 227, 270, 353, 387; 2/42, 170, 226, 236, 242, 247, 248, 251, 263, 325, 465, 476; 3/47, 86, 271, 526, 60 5; 4/97, 269, 313—314, 352, 468; 5/294, 461, 564, 599; 6/38, 137, 202, 291, 383, 405, 589; 7/6, 44, 67, 79, 221, 425, 511, 570; 8/9, 305, 361, 381, 441, 475, 509; 9/88, 92, 245, 370, 428, 490; 10/151, 226, 232, 369, 370, 376 (іл), 379, 645; 11/295, 353, 469; 12/393, 395, 412, 450, 543, 544, 545, 546, 610, 620, 621, 622, 628, 633, 634, 636, 637, 638, 642

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

роданача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Продак, ад якога вядзе свой пачатак род¹ (у 2 знач.).

2. перан. Тое, што і заснавальнік.

В.

Дунін-Марцінкевіч і Ф.

Багушэвіч — роданачальнікі беларускага крытычнага рэалізму.

|| ж. роданача́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кне́я Лясны гушчар, нетры, пушча (Д.-Марцінкевіч, 1958, 414—415). Тое ж княя́ (Д.-Марцінкевіч).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Матарны́ ’жвавы, лоўкі’ (КТС, Дунін–Марцінкевіч). Да маторны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасталю́дзін, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які належыць да непрывілеяванага саслоўя (селянін, рабочы мешчанін). Захаваўся дакумент, у якім сказана, што «дваранін Мінскай губерні Вікенцій Марцінкевіч.. выдаў на простай мове некалькі падрыхтаваных адозваў да прасталюдзінаў». С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́нзарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэнзара. Нарэшце, Вісарыён убачыў нумар сваёй партыйнай газеты без аніякага знаку цэнзарскага алоўка. Самуйлёнак. На цэнзарскім агні згарэў увесь тыраж перакладу «Пана Тадэвуша» А. Міцкевіча, які зрабіў В. Дунін-Марцінкевіч у 1859 годзе. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асіповіч К. В., гл. Марцінкевіч К. В.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Навум Прыгаворка, гл. Дунін-Марцінкевіч В. І.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ляпорт ’рапарт’ (Рам., 4; Нар. Гом.; КЭС — Дунін–Марцінкевіч). Скажонае рус. рапорт ’тс’, якое ў такой форме ужывалася ў XIX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)