marudziarz

м. маруда, капун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

slowpoke

[ˈsloʊpoʊk]

n., informal

мару́да -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вазгра́ ’маруда’ (Юрч.). Значэнне другаснае з ’неахайны’, як вазголя ’пэцкаль’ > вазголя ’маруда’. Гл. вазгры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

волы́нщик​II прост. валаво́днік, -ка м., мару́да, -ды м.; валакі́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяду́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Абл. Нерухавы, пасіўны чалавек; маруда. Гэтае мясцовае слова «сядура», распаўсюджанае сярод насельніцтва Калінаўшчыны, Злобіч нярэдка ўжываў, калі гаварыў пра якога-небудзь чалавека-маруду. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dawdler

[ˈdɔdlər]

n.

гульта́й -я́ m., гульта́йка f.; мару́да -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

maruda

ж. / м. маруда, капуха, капун; зануда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́псаўка ’маруда’ (Нар. лекс.). Гл. копсацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́ня ’маруда’ (стол., Сл. Брэс.). Да моняла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tortoise

[ˈtɔrtəs]

n., pl. -toise or -toises

1) чарапа́ха f.

2) Figur. мару́да -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)