Verbum

ра́жанка, -і, ДМ -нцы, ж.

Кісламалочны напітак, прыгатаваны з топленага малака, заквашанага смятанай.

мало́чны, -ая, -ае.

1. гл. малако.

2. Які дае многа малака.

Малочная карова.

3. Звязаны з перапрацоўкай малака.

М. завод.

4. Які выдзяляе малако.

Малочныя залозы.

5. Прызначаны для малака.

Малочныя бітоны.

6. Выкармлены малаком.

Малочныя парасяты.

7. у знач. наз. мало́чнае, -нага, н. Ежа з малаком або з малака.

Ён харчуецца толькі малочным.

○

Малочны брат або малочная сястра — аб няродных людзях, выкармленых малаком адной жанчыны.

Малочныя зубы — зубы ў дзяцей, якія выпадаюць пасля шасцігадовага ўзросту.

◊

Малочныя рэкі з кісельнымі берагамі (разм.) — матэрыяльна забяспечанае жыццё.

надо́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Колькасць надоенага малака.

Павялічыць надоі.

|| прым. надо́йны, -ая, -ае.

засіві́ць, -сіўлю́, -сіві́ш, -сіві́ць; -сіўлены; зак., што (разм.).

Забяліць, заправіць невялікай колькасцю малака.

З. крупнік.

кісламало́чны, -ая, -ае.

Пра прадукты: прыгатаваны з малака (са смятанкі, сыроваткі) шляхам сквашвання.

К. сыр.

кумы́с, -у, м.

Пажыўны напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы.

Піць к.

|| прым. кумы́сны, -ая, -ае.

малакаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вымярэння аб’ёму малака.

|| прым. малакаме́рны, -ая, -ае.

казеі́н, -у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

|| прым. казеі́навы, -ая, -ае.

К. клей.

надаі́ць, -даю́, -до́іш, -до́іць; -до́ены; зак., чаго.

Атрымаць даеннем якую-н. колькасць малака.

|| незак. надо́йваць, -аю, -аеш, -ае.