прапра́ўнук, ‑а, м.

Сын праўнука ці праўнучкі. Я раскажу пра пекла ў Хірасіме Прапраўнуку прапраўнука майго. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hinzútun

óhne mein ~ — без майго́ ўдзе́лу, без мяне́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мой

1. мест., м. мой (род. майго́, дат. майму́, вин. мой, майго́, твор., пред. маі́м; ж. мая́, род., дат., пред. маёй, вин. маю́, твор. маёй, маёю, ср. маё, род. майго́, дат. майму́, вин. маё, твор., пред. маі́м); мн. мае́ (род., пред. маі́х, дат. маі́м, вин. мае́, маі́х, твор. маі́мі);

2. сущ., прост. (муж, возлюбленный) мой, род. майго́ м.;

◊

с моё як я;

бо́льше моего́ больш за мяне́;

по-мо́ему па-мо́йму.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vórwissen

n -s ве́данне

óhne mein ~ — без майго́ ве́дама

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кла́няцца, -яюся, -яешся, -яецца; незак.

1. каму-чаму. Рабіць паклоны ў знак прывітання, павагі, удзячнасці.

К. бацькоўскаму дому.

2. каму. У пісьме або праз каго-н. перадаваць прывітанне.

Кланяйся ад майго імя ўсім родным.

3. перан., каму і перад кім. Звяртацца з просьбай, уніжана аб чым-н. прасіць (разм.).

Кожнаму бюракрату прыходзіцца к.

|| зак. паклані́цца, -ланю́ся, -ло́нішся, -ло́ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смажэ́нне, ‑я, н.

Разм. Тое, што і смажаніна. [Антаніна Міхайлаўна:] — Давайце крыху перакусім. Закаштуйце майго смажэння і скажыце, ці падыходжу я ў кухаркі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shortly

[ˈʃɔrtli]

adj.

неўзаба́ве, за́раз; незадо́ўга да

shortly before my arrival — незадо́ўга да майго́ прые́зду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзяво́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць дзявочага; свежасць, цнатлівасць. Ад погляду майго Лідка трохі бянтэжыцца. І гэта першая адзнака дзявочасці яшчэ больш красіць яе. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасмяя́ць, ‑смяю, ‑смяеш, ‑смяе; ‑смяём, ‑смеяце; зак., каго-што.

Учыніць насмешку над кім‑, чым‑н.; абсмяяць. Майго сына .. прасмяялі, нейкія кепікі строяць. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zútun

n -s садзе́янне, спрыя́нне, удзе́л

óhne mein ~ — без майго́ ўдзе́лу [садзе́яння]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)