пара́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які паказвае месца і паслядоўнасць паводле прынятага парадку лічэння. Парадкавы нумар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недалічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., што і чаго.

1. Не закончыць лічэння, падлікаў чаго‑н.

2. Тое, што і недалічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грос

(ням. Gross)

уст. мера лічэння, роўная 12 тузінаў (144 штукі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Лечма́н, лэчма́н, лічма́н, лычма́н ’маністы, жаночая аздоба на шыі’ (малар., драг., Сак.). Укр. личма́н ’тс’, ст.-укр. личмани́ ’металічныя бляшкі для лічэння’, рус. кур. личман ’тс’ польск. liczman (з XVI ст.) ’тс’. Паводле Слаўскага (4, 242–243), усе словы паходзяць з польск. мовы, дзе liczman (< liczyć) з’яўляецца калькай з лац. calculus ’каменьчык для лічэння', утворанай ад licz‑ і суф. ‑man (як łachman і інш.). Аб іншых версіях гл. там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біна́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з дзвюх частак, двух кампанентаў (металаў або металу і неметалу). Бінарныя сплавы.

2. У інфарматыцы — тое, што і дваічны. Бінарная сістэма лічэння.

[Лац. binarius — двайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

binary [ˈbaɪnəri] adj.

1. comput., math. біна́рны;

the binary system біна́рная сістэ́ма; дваі́чная сістэ́ма (лічэ́ння)

2. chem. двайны́;

a binary molecule двуха́тамная мале́кула

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

калянда́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Сістэма лічэння дзён у годзе.

Юліянскі к. (старога стылю). Грыгарыянскі к. (новага стылю).

2. Табліца або кніжка з пералікам усіх дзён года (з рознымі даведачнымі звесткамі).

Настольны к.

Адрыўны к.

3. Размеркаванне па днях, месяцах асобных відаў дзейнасці.

К. заняткаў.

К. футбольных гульняў.

|| прым. калянда́рны, -ая, -ае.

К. год.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счисле́ние

1. в разн. знач. лічэ́нне, -ння ср.;

систе́ма счисле́ния сістэ́ма лічэ́ння;

2. (определение местонахождения) вызначэ́нне, -ння ср., вылічэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АРА́БСКІЯ ЛІ́ЧБЫ,

назва дзесяці матэм. знакаў: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, з дапамогай якіх па дзесятковай сістэме лічэння запісваюцца любыя лікі. Узніклі ў Індыі (не пазней як у 5 ст.), у Еўропе вядомыя з 10—13 ст. з араб. крыніц (адкуль і назва).

т. 1, с. 447

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лагі́стыка

(гр. logistike = майстэрства лічэння)

1) матэматычная логіка;

2) адзін з кірункаў філасофіі і матэматыкі, які імкнецца атаясаміць матэматыку з логікай, надаючы логіцы чыста сімвалічнае значэнне (параўн. інтуіцыянізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)