deciduous [dɪˈsɪdʒuəs] adj. ліставы́, лі́сцевы, лісцёвы (пра лес, дрэвы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

liściasty

ліставы;

las liściasty — ліставы лес

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

taflowy

ліставы, плітачны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

arkuszowy

ліставы; аркушны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЛЬФО́ЛЬ, алюмініевая фольга,

тонкі (0,005—0,2 мм) ліставы ці рулонны алюміній. Выкарыстоўваецца пры вытв-сці кандэнсатараў, для цепла-, гідра- і гукаізаляцыі, як упаковачны матэрыял. Гл. таксама Фольга.

т. 1, с. 287

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

blätterig

a

1) ліставы́; лісто́ўны

2) слаі́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лісцёўнік ’ліставы лес’ (карм., Мат. Гом.) утварылася ў выніку намінацыі выразу лісцёвы лес (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляскоўка ’дзікая лясная яблыня; плод з яе’ (кір., Нар. сл.; чачэр., Мат. Гом.), ляскоўкі ’лясныя яблыкі’ (КЭС, Чыгрынаў). Утворана ад лясковы, якое ад лясок ’гай, невялікі лес’ (гл.). Параўн. ст.-польск. lasko ’тс’, н.-луж. lěsko ’малы ліставы лес’ < lěso ’ліставы лес’, ст.-чэш. les, lesy ’лістота’, ’парасткі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

foliaged

[ˈfɔʊliɪdʒd]

adj.

1) ліставы́, лісьцяны́, лісьцьвяны́ (гушча́р)

2) упрыго́жаны лі́сьцем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

філёбіус

(н.-лац. phyllobius)

жук сям. даўганосікаў; пашкоджвае пладовыя і лясныя дрэвы і кусты; даўганосік ліставы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)