ме́сячык м., ласк. луна́ ж., ме́сяц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́тах м. (луна в последней четверти) ве́тох

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́сяц-ры́ба (род. ме́сяца-ры́бы) ж. луна́-ры́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́сяц м.

1. ме́сяц;

у сту́дзені ~цы — в январе́ ме́сяце;

2. луна́ ж., ме́сяц;

○ по́ўны м. — по́лная луна́;

◊ мядо́вы м. — медо́вый ме́сяц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луне́ц ’лунацік’ (ваўкав., Сл. ПЗБ). Да луна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Луны́ ’бляск, глянец, мігаценне’ (в.-дзв., Нар. сл.). Да луна́ 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Палу́нія ’лунацізм’ (Сл. ПЗБ). Да лу́на (гл.). Відаць, са скажонага рус. полнолуние.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маладзі́к, -ка́ м. молодо́й ме́сяц; луна́ в пе́рвой че́тверти; новолу́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Луна́вы ’блізарукі’ (браг., Мат. Гом.) утворана ад луна́ 1 пры дапамозе суф. ‑ав‑ы (як дзіра́вы, ласка́вы). Матывацыя: пры месячным светле прыходзіцца прыглядацца (як блізарукі), каб пабачыць, разглядзець больш дробную рэч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

серабры́ць несов., в разн. знач. серебри́ть;

с. лы́жкі — серебри́ть ло́жки;

ме́сяц с. лі́сце — луна́ серебри́т листву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)