лу́згаць несов., разг., см. луза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да лузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луза́нне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́шчыць гл. лузаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Лузаць час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луза́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да лузаць.

•••

Са скуры лузацца — старацца з усіх сіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łuskać

незак. лушчыць, лузаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лу́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Тое, што і лузаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pod​2 [pɒd] v.

1. дава́ць стручкі́; пакрыва́цца стручка́мі

2. лу́шчыць, луза́ць, лу́згаць (гарох)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лу́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лузаць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад шалупін, лузгі. Лузаныя гарбузікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)