облу́живать несов. лудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.

1. Пакрыць паверхню металічнага вырабу палудай (у 2 знач.).

2. і без дап. Лудзіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лудзі́цца, лудзіцца; незак.

Зал. да лудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лудзіць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.

Пакрыць палудай. Вылудзіць медную конаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zínnen

vt лудзі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verzínnen

vt лудзі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

налудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што і чаго.

Лудзячы, вырабіць у якой‑н. колькасці. Налудзіць пасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cynować

незак. лудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пералудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.

1. Палудзіць усё, многае. Пералудзіць усе кухонныя катлы.

2. Вылудзіць нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)