насенняно́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дае насенне. Насенняносны лубін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паржы́шчавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, расце на ржышчы. Паржышчавы лубін. Паржышчавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да падсеву; які служыць для падсеву. Падсяўны лубін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Féigbohne

f -, -n бат. лу́бін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lupíne

f -, -n бат. лу́бін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заара́ць сов. запаха́ть;

з. лу́бін — запаха́ть люпи́н;

◊ з. но́сам — полете́ть кувырко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Люпі́н ’лубін’ (ветк., Мат. Гом.). З рус. люпи́н ’тс’. Сюды ж люпінішча ’лубінішча’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пажні́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які высяваецца, астаецца або праводзіцца пасля жніва. Пажніўны лубін. Пажніўныя пасевы. Пажніўнае лушчэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bluebonnet

[ˈblu:,bɑ:net]

n.

1) сі́ні лу́бін

2) шко́цкі сі́ні капту́р

•

- Blue Bonnet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

łubin, ~u

м. бат. лубін (Lupinus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)