цяў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння брэху сабачаняці. Рыжая сучачка Цяў ды цяў... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́нне, ‑я, н.

Тое, што і адхон. Суровая, маўклівая гара, Імхом сухім зарослае адхонне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шумлівага. Шумлівасць клёнаў... Сіні, сіні лён... Сцяжынак росных трапяткая неруш... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шырокавядо́мы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокую вядомасць. Шырокавядомымі сталі крылатыя словы Багдановіча аб рэвалюцыі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абву́гліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Абпаліць зверху. Абвугліць канцы паляў. □ Бомбай клёны старыя абвугліла... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаршкале́п, ‑а, м.

Разм. жарт. Ганчар. Я з той пары перакананы, Што гаршкалепы — не багі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змаркатне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Маркотны, сумны. Конь стаяў змаркатнелы, пануры, Кроў сцякала з нагі варанога. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каламу́та, ‑ы, ДМ ‑муце, ж.

Тое, што і каламуць. Мінута, яшчэ мінута — Адстоіцца каламута... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўста́нчы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і паўстанцкі. Голас [Багушэвіча] дужаў у часы паўстанчых баёў 1863 г. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрачэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто адрокся ад ранейшых сваіх поглядаў, перакананняў; здраднік. Пулю прымай, Адрачэнец шалёны!.. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)