Verbum

ле́тнік³, -а, мн. -і, -аў, м.

Дарога, якой ездзяць толькі летам.

зімо́й, прысл.

У час зімы.

Рыхтуй летам сані, а з. калёсы (прыказка).

нале́та, прысл. (разм.).

Будучым летам, у будучым годзе.

Не паступіў у інстытут сёлета, паступіш н.

каша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р, ж.

Вялікі загон, агароджанае месца на полі, дзе летам трымаюць жывёлу.

руса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Шэры заяц, які захоўвае аднолькавую афарбоўку зімой і летам.

|| прым. русако́вы, -ая, -ае.

ярына́, -ы́, ж.

Аднагадовыя сельскагаспадарчыя культуры, якія высяваюцца вясной і выспяваюць летам ці восенню ў год сяўбы.

Пасеяць ярыну.

во́сень, -і, ж.

Пара года паміж летам і зімой.

Позняя в.

В. жыцця (перан.).

|| прым. асе́нні, -яя, -яе і во́сеньскі, -ая, -ае.

папяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Ператварацца ў попел (разм.).

Папялела хата ў агні.

2. Набываць колер попелу.

Познім летам папялеюць зоркі.

азі́мы, -ая, -ае.

1. Які высяваецца, прарастае і кусціцца восенню, зімуе пад снегам, а потым летам спее.

Азімая пшаніца.

2. у знач. наз. азі́мыя, -ых.

Падкормка азімых.