Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
леге́ндаж.
1. (паданне) Legénde f -, -n, Ságe f -, -n; Erdíchtung f -, -en, Märchen n -s, - (выдумка, вымысел);
2. (тлумачальнытэкст.накартахі г. д.) Legénde f -, -n; Zéichenerklärung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
леге́нда
(лац. legenda = тое, што павінна быць прачытана)
1) вуснае народнае апавяданне аб якой-н. гістарычнай або выдуманай падзеі, асобе;
2) выдумка, што-н. неверагоднае;
3) сукупнасць умоўных знакаў і тлумачэнняў да карты, што раскрываюць яе значэнне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Леге́нда ’народнае паданне аб якой-небудзь падзеі, асобе, якое выдаецца і ўспрымаецца як імавернае’, ’вымысел, што-небудзь неверагоднае’, ’сукупнасць умоўных знакаў на карце, плане’, ’надпіс на манеце’, ст.-бел.леенда ’апавяданне’ (1646 г.), смал.легендить ’малоць лухту, бязглуздзіцу’. Запазычана са ст.-польск. мовы (Булыка, Запазыч., 186) або з с.-лац.legenda ’жыцці святых, апавяданне пра жыццё святога’ < legendus ’тое, што трэба чытаць (штодзённа) у царкве (касцёле)’ < legere ’чытаць’ (Слаўскі, 4, 114–115; Фасмер, 2, 473 з літаратурай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
легенда, паданне, пераказ, быліна
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
legend[ˈledʒənd]n.
1.леге́нда, пада́нне
2. легенда́рная асо́ба
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
klechda
ж. паданне, легенда
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
fable[ˈfeɪbl]n.
1. ба́йка;
Aesop’s fables ба́йкі Эзо́па
2. не́быль, небылі́ца; ка́зка
3.леге́нда, міф
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Legénde
f -, -n леге́нда, пада́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
saga
[ˈsɑ:gə]
n.
са́га f., пада́ньне n., леге́ндаf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)