stragan, ~u

м. латок, ларок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лото́к

1. (жёлоб) лата́к, -ка́ м.;

ме́льничный лото́к млынавы́ лата́к;

2. (для товаров) лато́к, -тка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лёка́ла ’латок, па якім пчолы запаўзаюць у вулей’ (віл., Сл. паўн.-зах.). Грынавецкене (Сл. паўн.-зах., 2, 650) супастаўляе яе з літ. lakelė ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бяста́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Калёсы са скрыняй для перавозкі зерня, бульбы без тары. Пад’язджаюць бястаркі. Алёша прыпыняе камбайн і любуецца, як цераз латок льецца з бункера ў скрыні жывы і вясёлы струмень збожжа. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лакошка ’карыта, таз’ (Фрэнкель, 1, 337 са Скарджуса, 118) у выніку распадабнення ‑г‑ у ‑к‑ у лексеме латушка ’міска’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. таксама латашок, латак, латок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

booth

[bu:Ө]

n., pl. booths

1) ша́пік -а, кіёск -а, лато́к -ка́ m.

2) тэлефо́нная бу́дка

3) кабі́на для галасава́ньня

4) асо́бная адгаро́дка (у рэстара́не)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жалабо́к

1. Доўгае паглыбленне, невялікая вузкая ўпадзіна; прыродная канаўка (БРС). Тое ж жалу́баўка, жалу́бка (Слаўг.).

2. Вадасцёкавы латок пры страсе (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Ту́чай ‘дзірка ў верхнім камені жорнаў, куды сыплюць збожжа’ (Сцяшк.), туча́й ‘тс’ (круп., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. палес. течайа́ ‘тс’. Зыходнай формай лічыцца дуча́й ‘тс’ (гл.), якое праз польскую мову (duczaj, ducza ‘тс’) запазычана з італ. doccia, doccio ‘жолаб, латок для вады’; пра мажлівасць кантамінацыі і запазычаны характар назваў рэаліі сведчыць, хутчэй за ўсё, і незвычайная варыянтнасць у фармальным і семантычным плане, гл. Аніч., Вопыт, 141; Ніканч., Єндем., 42, 96. Параўн. лечая, якая, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stoisko

н.

1. стэнд;

2. секцыя (у магазіне); прылавак; латок;

stoisko z kwiatami — прылавак з кветкамі;

3. мар. прычал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schnáuze

f -, -n

1) мо́рда, пы́са, ры́ла

2) ры́льца (чайніка)

3) тэх. лато́к

◊ wir háben die ~ voll! — груб. з нас хо́піць!

halt die ~ ! — груб. заткні́ гло́тку!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)