Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ласі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ласі́на |
| Р. |
ласі́ны |
| Д. |
ласі́не |
| В. |
ласі́ну |
| Т. |
ласі́най
ласі́наю |
| М. |
ласі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ласі́навы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены, сшыты з ласіны. Ласінавая куртка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ласі́на, ‑ы, ж.
1. Вырабленая скура лася ці аленя. Папружка з ласіны.
2. Мяса лася. Тут .. на ражне ласіна вяліцца — Дабаўка да пайка сухога. Хведаровіч.
3. толькі мн. (ласі́ны, ‑сі́н). Штаны з ласінай скуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лоси́ны воен., ист. ласі́ны, -сі́н ед. нет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ласёвы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і ласіны. [Бацька] вешае на ласёвы рог, прыбіты да сцяны, шапку і цяжка сядае тут жа, пад рогам, на шырокую лаўку. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ласі́на ж., в разн. знач. лоси́на;
папру́жка з ласі́ны — реме́нь из лоси́ны;
сма́жаная л. — жа́реная лоси́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hose1 [həʊz] n. (pl. hose)
1. BrE рука́ў, кішка́ (для палівання); шланг, брандспо́йт
2.
1) панчо́шныя вы́рабы; трыката́жная бялі́зна
2) панчо́хі; шкарпэ́ткі «гольф»
3. рэйту́зы; ласі́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ста́так, ‑тка, м.
1. Жывёлы, часцей аднаго віду, якія пасуцца або ўтрымліваюцца разам, гуртам. Хлапчук летам пасвіў вясковы статак, лазіў з ім па балотах, каб схаваць ад варожага вока. Капусцін. [Хмялеўскі:] — Калісьці тут [у дуброве] коз было да халеры. Статкамі хадзілі, а цяпер рэдка дзе ўбачыш. Чарнышэвіч. // Наогул вялікая колькасць якіх‑н. звяроў, птушак; чарада. Статак кароў, свіней у Літвінаве пераваліў перад вайной за тысячу галоў. Навуменка. Хто яго тут [у лесе] пакінуў, Гэта рэха жывое? Можа статак ласіны, Ідучы з вадапою? Кірэенка. Спалоханы .. грукатам [танкаў], аднекуль з гародаў шугае ў паветра вялізны, на паўнеба, статак вераб’ёў. Быкаў. Я потым бачыў, як качыны статак валюхаўся па полі — белы-белы. Хомчанка. / у вобразным ужыв. На шчасце наша, на шляху Сустрэлі статак хвой. Астрэйка. Толькі на дваццаць шосты дзень, Калі палымнеў на палетках пажар, Прыгналі вятры на акрутны сухмень Чорнагаловыя статкі хмар. Хведаровіч.
2. Пагалоўе сельскагаспадарчай жывёлы. Племянны статак.
•••
Панургаў статак — натоўп, які слепа ідзе за сваім важаком.
[Ад імя Панурга, героя рамана Рабле «Гарганцюа і Пантагруэль».]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)