кішэ́чны,

гл. кішачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

желу́дочно-кише́чный стра́ўнікава-кі́шачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́рвно-кише́чный мед. нерво́ва-кі́шачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая праезджая дарога.

○

Страўнікава-кішачны тракт (спец.) — сукупнасць стрававальных органаў жывёл і чалавека.

|| прым. тра́ктавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

alimentary canal [ˌælɪmentərikəˈnæl] n. anat. стра́ўнікава-кі́шачны тракт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тракт, ‑у, М ‑кце, м.

Шырокая праезджая дарога. Узбоч ад шырокага тракту, які вядзе ў гандлёвае сяло Піляцічы, ляжыць закіданая снегам вёска Кавенькі. Навуменка.

•••

Страўнікава-кішачны тракт (спец.) — сукупнасць стрававальных органаў жывёл і чалавека.

[Ням. Trakt з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракт (род. тра́кту) м. (дорога) тракт, больша́к;

○ стра́ўнікава-кі́шачны т. — анат. желу́дочно-кише́чный тракт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раяты́на

(н.-лац. raillietina)

гельмінт сям давенеідаў, кішачны паразіт курэй, дзятлаў, цецерукоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аскарыдо́з

(гр. askaris, -idos = кішачны чарвяк)

гліснае захворванне, выкліканае паразітаваннем у арганізме аскарыдаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тракт

(польск. trakt, ад лац. tractus)

шырокая дарога, шлях; страўнікава-кішачны т. — стрававальная сістэма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)